Bóle odcinka szyjnego kręgosłupa to jedna z najczęściej zgłaszanych ortopedom i rehabilitantom dolegliwości. Ich przyczyną jest zazwyczaj siedzący tryb życia i związane z nim przeciążenia odcinka szyjnego kręgosłupa. Mogą one prowadzić do różnego rodzaju nieprawidłowości: dyskopatii, zespołu korzeniowego czy wreszcie zespołu szyjnego kręgosłupa. Są to dysfunkcje o podobnym podłożu i objawach.
Z tekstu dowiesz się:
- jakie są najczęstsze przyczyny zespołu szyjnego,
- jak się objawia zespół szyjny,
- kiedy należy się udać do ortopedy,
- jak leczy się zespół szyjny.
Według niektórych statystyk, dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego dotyczą nawet 60-90% osób między 25. a 65. rokiem życia. Najczęściej są one efektem przewlekłego stresu, siedzącego trybu życia oraz wynikających z nich przeciążeń układu ruchu.
Przeciążenia te mogą rozwinąć się w konkretne dysfunkcje i jednostki chorobowe odcinka szyjnego kręgosłupa:
- Dyskopatia szyjna – jest to schorzenie krążków (dysków) znajdujących się między kręgami odcinka szyjnego kręgosłupa. Ich głównym zadaniem jest amortyzacja oraz umożliwianie ruchomości kręgosłupa. Na skutek zmian zwyrodnieniowych, krążki tracą sprężystość i swój prawidłowy kształt, przez co przestają pracować prawidłowo, a to wywołuje dolegliwości bólowe.
- Zespół korzeniowy szyjny (radikulopatia) – można go określić jako bardziej zaawansowaną dyskopatię odcinka szyjnego kręgosłupa. Z zespołem korzeniowym mamy do czynienia wówczas, gdy zmieniony chorobowo krążek wysuwa się spomiędzy kręgów, uciskając rdzeń kręgowy lub wychodzące z niego korzenie nerwowe. Objawia się to bólem szyi promieniującym do barków i ramion.
- Zespół szyjny – jest to dysfunkcja, w której na skutek zmian degeneracyjnych stawów i krążków międzykręgowych dochodzi do zaburzeń funkcji podporowych kręgosłupa. Przyczynia się do niej również nadmierne, nieprawidłowe napięcie mięśni okolic szyi. Nieleczony zespół szyjny może prowadzić do dyskopatii odcinka szyjnego kręgosłupa.
Zespół szyjny – przyczyny
Jak już wspomniano, zespół szyjny – podobnie jak inne zmiany degeneracyjne odcinka szyjnego kręgosłupa – spowodowany jest niezdrowym trybem życia i szkodliwymi nawykami. Bardzo często diagnozowany jest u osób młodych oraz pracowników biurowych, którzy prowadzą siedzący tryb życia, spędzając dużo czasu za biurkiem i przed komputerem. Niedobór aktywności fizycznej osłabia też mięśnie okolic szyi, przez co odcinek szyjny kręgosłupa staje się mniej stabilny.
Z drugiej strony, zespół szyjny może być również spowodowany otyłością, ciężką pracą fizyczną i nadmiernym stresem.
Zespół szyjny a zawroty głowy? To możliwe!
Głównym objawem zespołu szyjnego jest oczywiście ból – zlokalizowany w okolicach szyi, czasami promieniujący do barków i ramion, rzadziej do potylicy i żuchwy, nasilający się podczas ruchów głową. Jeśli w przebiegu choroby dochodzi do ucisku krążków na korzenie nerwowe, zauważalne mogą być objawy neurologiczne, np. parestezje.
Nie można zapominać, że możliwe są zarówno zawroty głowy od kręgosłupa, jak i np. osłabienie siły kończyn górnych, utrudniające wykonywanie codziennych czynności.
Zespół szyjny – kiedy potrzebna jest wizyta u ortopedy?
Jeśli dolegliwości ze strony kręgosłupa szyjnego – zawroty głowy, ból czy mrowienie – są coraz częstsze i silniejsze, konieczna jest wizyta u ortopedy. Lekarz przeprowadzi z pacjentem wywiad, wykona proste badania palplacyjne i testy czynnościowe, a także zleci odpowiednie badania obrazowe. W diagnostyce zespołu szyjnego wykonywane jest najczęściej RTG kręgosłupa, CT kręgosłupa (tomografia komputerowa), czasami również rezonans magnetyczny.
Jak leczy się zespół szyjny kręgosłupa?
Zespół szyjny leczy się zazwyczaj zachowawczo. W fazach nasilenia bólu pacjent może stosować zalecone przez lekarza środki przeciwbólowe, zarówno w formie tabletek, jak i maści czy kremów.
Ważnym elementem leczenia jest kinezyterapia – odpowiednie ćwiczenia poprzez poprawę zakresu ruchomości oraz wyrównanie napięć mięśniowych zarówno zapobiegają dolegliwościom bólowym, jak i je łagodzą. Zastosowanie znajdują też zabiegi fizjoterapeutyczne: masaże, krioterapia miejscowa, prądy TENS czy światłoterapia.
